เพื่อทดสอบว่าสิ่งประดิษฐ์สามารถส่งผ่านสำหรับคนจริงได้หรือไม่ทัวริงเสนอเกม มันจะต้องเป็นการแข่งขันที่ยุติธรรมกิจกรรมที่ทั้งมนุษย์และเครื่องจักรจะประสบความสำเร็จได้ ‘เราไม่ต้องการลงโทษเครื่องเนื่องจากไม่สามารถส่องแสงในการแข่งขันความงาม’ ทัวริงกล่าว ‘หรือลงโทษคนที่แพ้ในการแข่งขันกับเครื่องบิน’ ทัวริงแนะนำการตั้งค่าต่อไปนี้ ผู้สัมภาษณ์คนหนึ่งจะพูดคุยกับผู้ให้สัมภาษณ์ที่มองไม่เห็นสองคนคนหนึ่งเป็นมนุษย์และอีกคนเป็นเครื่องจักร ผู้สัมภาษณ์จะพยายามเดาว่าอันไหน ทัวริงเรียกมันว่า ‘เกมเลียนแบบ’ เพื่อหลีกเลี่ยงเสียงของผู้เข้าร่วมหรือการเขียนด้วยลายมือที่มีอิทธิพลต่อสิ่งต่าง ๆ ทัวริงแนะนำให้พิมพ์ข้อความทั้งหมด ในขณะที่มนุษย์จะพยายามช่วยผู้สัมภาษณ์โดยให้คำตอบที่ซื่อสัตย์เครื่องจะหลอกลวงผู้ซักถาม เกมดังกล่าวจะต้องใช้ทักษะที่แตกต่างกัน ผู้เล่นจะต้องประมวลผลข้อมูลและตอบสนองอย่างเหมาะสม พวกเขาจะต้องเรียนรู้เกี่ยวกับผู้สัมภาษณ์และจดจำสิ่งที่พูด พวกเขาอาจถูกขอให้ทำการคำนวณจำข้อเท็จจริงหรือเล่นงานปริศนา
